ÖZET
Tarih felsefeleri bağlamında düşünüldüğünde Hegel ve Nietzsche felsefeleri birbirine zıttır. Hegel için tarih, tin’in kendini açımladığı bir süreçtir. Bu süreçte us, tarihsel kişiliklerin istenç, tutku ve arzularını kendi amacını gerçekleştirmek için kullanır. Nietzsche’nin tarih görüşü ise tıpkı diğer görüşleri gibi tek bir amaca hizmet ediyormuş gibi görünmektedir. Bu da; yaşamı geliştirmek için etkin istencin önünün açılması ve bu sayede üstinsana varmak olarak değerlendirilebilir. Bu çalışmanın amacı da her iki filozofun tarih görüşlerini ele almakla birlikte tarihi yaratmada büyük kişiliklerin rolünü ortaya koymak olacaktır. Böylece her iki filozofun tarih görüşlerindeki farklar ortaya çıkacaktır.
Anahtar Sözcükler: Hegel, Nietzsche, tarih, tarihsel kişilikler, eylem problemi.
ABSTRACT
When their philosophies of history are taken into account, Hegel and Nietzsche contradict with each other. For Hegel, history is a process in which the spirit manifests itself. In the meantime, the spirit makes use of the wills, passions and desires of historical persons in order to achieve its own objectives. Nietzsche’s view of history, on the other hand, seems to be serving a unique objective very much like his other theories. This objective can be described as clearing the way for the active drive to improve the quality of human life; and thus, achieving overman (Ubermensch). Thus, the aim of this article is to present the role of historical persons in the creation of history with reference to Hegel and Nietzsche’s conceptions of history. So, the differences between the philosophers’ views of history will also be revealed.
Keywords: Hegel, Nietzsche, history, historical persons.