ABSTRACT
The aim of this article is to take Nietzsche’s unpublished short essay “On Truth and Lies in a Nonmoral Sense” in its entirety and to see whether it is possible to see it as an elaboration of single argument. According to this argument, since life of the individual and continuation of society is the main motive, language is not created for the things as they are, for the ultimate truth of world but for designating how we are related to things. Our anatomy, all our representational acts from the basic and ordinary perceptions to the higher level of concept formation in language is always limited or deficient. The legislation of language as corresponding to things or so called literal language is a lie which is accepted by all of us for the sake of security and continuity of social life. But, for Nietzsche, at the same time, language understood in this way becomes not the sole but one of the important elements that helps to create new, different worlds and experiences.
Keywords: Nietzsche, language, perception, truth, society.
ÖZET
Bu makalenin amacı Nietzsche’nin yayımlanmamış kısa makalesi “Ahlakdışı Anlamda Doğruluk ve Yalanlar Üzerine”yi bütünlüğü içinde ele alıp onu tek bir argümanın ayrıntılarıyla sunulması olarak anlamanın olanaklı olup olmadığını görmektir. Bu argümana göre bireyin yaşamı ve toplumun devamı esas güdü olduğundan, dil şeylerin oldukları halleri, dünyanın nihai hakikati için değil şeylerle nasıl ilişkilendiğimizi ortaya koymak için yaratılmıştır. Anatomimiz, en basit ve sıradan algılarımızdan daha üst düzey kavram oluşturmaya kadar tüm temsil edici eylemlerimiz her zaman sınırlı ve kusurludur. Dilin şeylere tekabül ettiği şeklinde yasalaştırılması ya da literal dil hepimiz tarafından sosyal yaşamın güvenliği ve devamı için kabul edilmiş bir yalandır. Ama Nietzsche için dil aynı zamanda yeni, farklı dünyalar ve deneyimlerin yaratılmasında yardım eden tek olmasa da önemli ögelerden biridir.
Anahtar Sözcükler: Nietzsche, dil, algı, doğruluk, toplum.