ÖZET
Foucault’nun düşüncesini bir bütün içinde kavramanın konforlu bir yolu olmadığı, bu düşünce herhangi bir rahatlatıcı birlik imgesinin kendisine dayatılmasını kategorik olarak reddettiği için, dönemselleştirme fikri Foucault okumalarının adeta bir standardı haline gelmiştir. Bu genel kabule göre Foucault’nun düşünce yolculuğu üç ana döneme ayrılır ve etik ile ilişkilendirilen üçüncü döneminde Foucault, politik kaygılardan uzaklaşmak, estetikçiliğe düşmek ve dolayısıyla mutlak bir bireyciliğe gark olmakla itham edilir. Gelgelelim, eğer Foucaultcu bir etikten söz edilecekse, bu etiğin derinden politik olduğu ve Foucault düşüncesinin “ahlak”, “estetik”, “politika” gibi alanların kabul edilen özerkliklerini iptal ederek işlediği gösterilmelidir. Şu halde, bu makalenin asli amacının, Foucaultcu etiği ahlak, estetik ve politika ile ilişkisinde ele almak olduğu söylenebilir. Foucaultcu güzergâhın yol işaretleri titizlikle izlendiğinde, bu minvalde oluşturulan bir etiğin içerisinde -geleneksel anlamıyla etikten farklı olarak- barındırdığı politik içerimler görünür hale gelecektir.
Anahtar Sözcükler: Foucault, etik, ahlak, politika, estetik, iktidar, yönetimsellik, tutum.
ABSTRACT
Since there is not a comfortable way of understanding the Foucault's thought as a whole which categorically rejects the imposition of any image of a comforting unity to itself, the idea of periodisation has become a standard of readings on his work. According to this general acceptance, the route of Foucault’s thought is divided to three main periods and in the third period that is related with ethics, Foucault is accused of moving away from political concerns, falling into aestheticism and so, being overwhelmed by an absolute individualism. However, if one would mention a Foucauldian ethics, it should be indicated that his ethics is profoundly political and that Foucault’s thinking proceeds through cancelling the accepted autonomy of the areas of “moral”, “aesthetics” and “politics”. Therefore, it can be said that the fundamental aim of this article is considering Foucauldian ethics in relation with moral, aesthetic and politics. When signposts of Foucauldian route are followed attentively, it would appear that an ethics building such way has its own political implications that has not been contained by traditional ethics.
Keywords: Foucault, ethics, morality, politics, aesthetics, power, govermentality, conduct.