ÖZET
Bu yazının temel amacı Hannah Arendt’in “kötülüğün sıradanlığı” anlayışı ile Vladimir Jankélévitch’in “ontolojik kötülük” düşüncesinin bir arada ele alınmasının kötülük sorununun anlaşılmasına katkı sağlayabileceğini göstermektir. Bu doğrultuda önce iki filozofun söz konusu kötülük anlayışları açıklanmakta, daha sonra ise Arendt’in kötülüğü fikirsizlik temelinde değerlendiren bakış açısı ile Jankélévitch’in failin niyetinin eylemden koparılamayacağını ileri süren düşüncesi arasında nasıl ve neden bir köprü kurulması gerektiği üzerinde durulmaktadır.
Anahtar Sözcükler: Kötülük, kötülüğün sıradanlığı, ontolojik kötülük, Arendt, Jankélévitch
ABSTRACT
The main purpose of this article is to show that considering “banality of evil” in Hannah Arendt and “ontological wickedness” in Vladimir Jankélévitch together, contribute to a better understanding of the problem of evil. Accordingly, first of all, the aforementioned approaches of both philosophers will be examined. Afterwards, it will be presented why and how a bridge should be established between Arendt’s understanding of evil which grounds on thoughtlessness, and Jankélévitch’s assertion that the agent’s will cannot be seperated from the action itself.
Keywords: Evil, banality of evil, ontological wickedness, Arendt, Jankélévitch.