YAŞAM PİYANGOSU

Organ nakli işlemlerinin kusursuzlaştırıldığını varsayalım; bu durumda, ölmek üzere olan iki hasta organ nakilleriyle kurtarılabilecekken, cerrahların ellerinde gerekli organlar olmasına ve o organlara gereksinimi olan başka hastaları olmamasına karşın onlar yine de bu iki hastanın ölmesine göz yumuyorlarsa, bu hastaların doktorlar yaşamlarını kurtarmayı reddettikleri için öldüklerini söyleme eğiliminde oluruz, dahası bunu söylemeye hakkımız olur. Ancak ellerinde boşta (spare) organlar yok ve başka şekilde de bunları elde edemiyorlarsa doktorların yapabileceği bir Ģey yoktur, hastalarını kurtaramadıkları için onların ölmelerine göz yummak zorunda kalırlar. Bu durumda, doktorların hastalarının ölümüne neden olduklarını hiçbir biçimde söyleme eğiliminde olmayız. Bununla birlikte, ölmek üzere olan Y ve Z adlı iki hastanın ölüme terk edildikleri için mutlu olmadıklarını da varsayalım. Onlar kendilerini kurtarmak için kullanılabilecek hiçbir organın bulunmadığı düşüncesinin tam anlamıyla doğru olmadığını söyleyebilirler. Y yeni bir kalbe, Z ise yeni akciğerlere gereksinim duymaktadır. Sağlıklı tek bir insan öldürülse, onun organları alınarak her ikisinin de kurtarılabileceğine işaret ederler. Doktorlar ve biz böylesine bir adımın teknik olarak olanaklı olsa da söz konusu bile olamayacağı düşüncesinde büyük olasılıkla ortaklaşırız. Hastaları kurtarmak amacıyla sağlıklı kişileri kurban etmeyi reddettikleri için doktorların hastalarını öldürdüklerini söylemeyiz. Bu türden cerrahi Robin Hoodluk söz konusu olamayacağından Y ve Z‟ye kurtarılamayacaklarını ve öldüklerinde doktorların ihmaliyle değil de doğal nedenlerle ölmüş olacaklarını söyleyebiliriz. Buna karşılık Y ve Z bu düşünceye katılmazlar, eğer sağlıklı bir insanı öldürmez ve organlarını kullanmayıp kendilerini kurtarmazlarsa doktorların ölümlerinden sorumlu olacaklarında ısrar...